Barszcz czerwony – król wigilijnego stołu

Autorem artykułu jest Irena Zobniów

Swą największą popularność zyskał dzięki obecności na wigilijnym stole. Spożywany jest jednak również w dni powszednie, a każda gospodyni ma na niego swój własny przepis.

Barszcz  pochodzi z Ukrainy, jednak szybko rozpowszechnił się w krajach Europy Centralnej i Wschodniej. Podstawowym jego składnikiem jest burak ćwikłowy.

 Warto jednak wiedzieć, iż istnieje kilka rodzajów barszczu. Jednym z nich jest barszcz biały, potocznie zwany żurkiem, choć zdania na temat wymienności tego nazewnictwa są różne, przyrządzany jest na zakwasie z mąki, zabielany mlekiem bądź śmietaną, często spożywany z jajkiem lub kiełbasą. W niektórych regionach na Wielkanoc barszcz biały podaje się w chlebie.

  Z kolei barszcz ukraiński to zupa przygotowana na bazie buraków z dodatkiem kapusty, ziemniaków, czasem grzybów i fasoli. Często dodaje się do niej kawałki gotowanego mięsa. Tego rodzaju zupa świetnie nadaje się na zimowy obiad, gdyż nie tylko rozgrzeje w mroźne dni, ale również dostarczy witamin i minerałów zawartych w warzywach.

Najbardziej nam znany to barszcz czerwony, który przyrządza się z buraków ćwikłowych i jest tradycyjną potrawą podczas wieczerzy wigilijnej. Barszcz z uszkami, czyli małymi pierożkami z nadzieniem podawany jest jako pierwsza potrawa na Wigilię.

 Na co dzień barszcz czerwony w czystej postaci doskonale pasuje jako dodatek do krokietów lub pasztecików. Często podawany jest również z paluszkami serowymi.

 Obecnie na rynku barszcz czerwony można zakupić w postaci instant, czyli z torebki do błyskawicznego przygotowania. Smakiem dorównuje temu przygotowanemu tradycyjnie i można go przygotować w zaledwie 10 minut.

 Należy również pamiętać, iż barszcz czerwony przyrządzany z buraków ma wiele właściwości odżywczych. Buraki znane są ze swych właściwości sprzyjających prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego, zalecane są osobom z chorobami wątroby i nerek,. Burak jest pomocny w leczeniu przeziębień i kaszlu,  a także ma wpływ na prawidłowe krążenie krwi.

Na co dzień do obiadu możemy spożywać buraczki z chrzanem, które świetnie pasują do każdego rodzaju mięs.

---

Irena Zobniów

irena.zobniow.com

dbamozdrowie.org

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Biała Herbata

Autorem artykułu jest e-Mateusz

W Polsce piję się zieloną, czerwoną, czarną herbatę, ale o białej mało kto słyszy. Ten fakt nie jest dziwny, ponieważ w sklepach nie znajdziemy tego gatunku herbaty. Żeby go zakupić musimy udać się do wyspecjalizowanych sklepów herbacianych, lub zakupić ją w internecie.

To co odstrasza część sprzedawców i klientów to cenna jaką trzeba płacić za tą herbatę. Najdroższe gatunki kształtują się w cenach od 30 do 60 zł za 100g. Jak widać nie każdego stać na taki wydatek. Szkoda bo jest to herbata, która należy właściwie do najzdrowszych na świecie. Nawet zielona może przed nią chylić czoła.

Poniżej przedstawię jej najważniejsze właściwości zdrowotne.

- Biała herbata dzięki dużej zawartości kofeiny i witaminy C znakomicie pobudza. To co odróżnia ją od kawy to, że działa długofalowo. Dlatego jest polecana przez lekarzy bardziej niż mała czarna. Ma także znakomite właściwości orzeźwiające. Świetnie ugasi pragnienie w upalne dni.

- Biała herbata często w USA jest nazywana „eliksirem młodości”. Taką ksywkę zyskała dzięki temu, że ma znakomity wpływ na naszą cerę. Zapobiega jej przedwczesnemu starzeniu się. Jest nawet wykorzystywana do produkcji niektórych kosmetyków.

- Ma niezwykle silne właściwości antyoksydacyjne i antymutagenne, które chronią nas przed powstawaniem nowych komórek nowotworowych. Jest zalecana osobą, które mają genetycznie przypisaną chorobę nowotworową.

Bardzo ważne jest odpowiednie zaparzenie białej herbaty. Wykonanie tej czynności źle może sprawić, że nasza herbata straci wiele cennych właściwości. Pierwszym błędem popełnianym przez większość społeczeństwa jest zalewanie liści białej herbaty wrzątkiem. Maksymalna temperatura to 85 stopni. Czas parzenia nie powinien przekroczyć 7 minut. Parzymy ją w filiżance, ponieważ oddaje ona lepiej w niej smak.

---

Dowiedz się więcej na stronie biała herbata

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Róg obfitości smaków i aromatów

Autorem artykułu jest Li Li

Indie, to kraj pełen kolorów, smaków oraz zapachów. Tam wszystko jest magiczne, a rytmiczne zaklinanie węży należy do porządku dziennego.

Kuchnia indyjska to również kalejdoskop kolorów, egzotycznych aromatów oraz rozmaitych, pikantnych smaków. Menu Hindusów jest niezwykle bogate. Każdy z regionów tego kraju pochwalić się może wyjątkowymi specjałami w zależności od wierzeń religijnych oraz kulturowych, położenia geograficznego oraz klimatu.

Hindusi mają talent do umiejętnego łączenia smaków, a także potrafią wydobyć z pojedynczych przypraw kolejne wyrafinowane kompozycje. Jednakże nie wszystkie kubki smakowe są przyzwyczajone do takich smakowych „akrobacji”. Swój charakterystyczny smak indyjskie potrawy zawdzięczają przyprawom. Należą do nich szafran, imbir, kardamon, cynamon czy sztandarowe curry. Popularna na całym świecie jest indyjska masala. Jest to mieszanka przypraw, która nadaje potrawom ciekawy smak i aromat. Z dodatkiem masali przyrządza się między innymi herbatę z dodatkiem mleka.

W celu neutralizacji ostrego smaku dań, Hindusi piją zsiadłe mleko, jogurt, albo przegryzają dania owocami. Kuchnia indyjska jest bardzo zróżnicowana pod względem geograficznym. Na jednym krańcu nie obowiązują zakazy spożywania mięsa, natomiast na drugim przeciwległym, całkowicie przestrzega się restrykcyjnych zakazów.  Podobne różnice dostrzegalne są w sposobie spożywania dań. Serwis obiadowy to nie talerze czy patery, ale duże liście bananowca. Jednakże niezależnie od tego czy Hindusi jedzą palcami czy sztućcami, zawsze robią to prawą ręką. To właśnie ta jest mianowana do wykonywania tylko czystych czynności. Jednak nie sposób, nawet tymi najpiękniejszymi sposobami, opisać smak indyjskiej kuchni. To trzeba poczuć na własnym… języku.

---

Jeżeli interesujesz się kuchniami świata - zobacz także co oferuje restauracja włoska Kraków!

Polske i orientalne restauracje Kraków zapraszają!

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Sernik

Autorem artykułu jest wojanmir

Przepis na pyszny i prosty sernik. Bardzo łatwy i szybki w wykonaniu. Jeśli chcesz coś dobrego zjeść to oprócz składników wystarczy tylko trochę dobrych chęci.

Potrzebne składniki:

      Spód ciasta:

          1.  0,5 kostki margaryny

          2. 3 jajka

          3. 0,5 szklanki cukru

          4. 1,5 szklanki mąki

          5. 1 łyżeczka proszku do pieczenia

 

       Masa twarogowa:

         1. 1,2 kg twarogu

         2. 8 jajek

         3. 1 kostka margaryny

         4. rodzynki

         5.1 olejek śmietankowy

         6.1 szklanka cukru

Wykonanie:

Spód ciasta:

Margarynę (musi być miękka), jajka,cukier, mąkę oraz proszek do pieczenia wsypujemy do miski i mieszmy mikserem. Po wymieszani i doprowadzeniu do jednolitej masy należy ją wyłożyć na blachę do pieczenia i równomiernie rozprowadzić ją po całej powierzchni blachy.

Masa twarogowa:

Twaróg wymieszać razem z żółtkami, margaryną (oczywiście miękką) i cukrem. Białka ubić na sztywno i dodać, na koniec dodajemy rodzynki, olejek i wylewamy na spód.

Piec przez 1 godzinę w temperaturze 180 stopni Celcjusza.

Można udekoroać lukrem i posypać rodzynkami lub jak kto woli naprzykład polać czekoladą lub posypać cukrem pudrem.

Przepis znaleziony w starych zapiskach mojej babci. Myślę, że przepis ten może być doskonałym pomysłem dla wszyskich: mistrzów kuchni jak i ludzi, kórzy dopiero zaczynają przygodę z gotowaniem. Mam tu na myśli nie tylko kobiety ale również niejeden mężczyzna mógłby pochwalić się nietuzinkowym pomysłem na zaskoczenie swojej małżonki.

                                                               SMACZNEGO!

---

wojanmir

www.przepisykulinarne-wojanmir.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ryby i owoce morza

Autorem artykułu jest michas

Smakowite potrawy i owoców morza, zarówno świeżych, jak i mrożonych. Jak oceniac ile ryby należy kupić: 450g całej ryby to 1 porcja 450g oprawionej ryby to 2 porcje 450g dzwonek lub filetów to 3-4 porcje.

Dorsz nadziewany koprem włoskim.

1 szklanka jogurtu naturalnego, kilkanaście listków kopru włoskiego, posiekanych

1 łyżeczka soku z cytryny

1łyżeczka szczypiorku, posiekanego

1/8 łyżeczki soli

1/8 łyżeczki pieprzu

2 łodygi selera naciowego, posiekane

1/2 cebuli, posiekanej

2-4 łyżki oleju

4 szklanki grzaneczek sałatkowych

1 szklanka wywaru drobiowego

2 jajka, roztrzepane

4 filety z dorsza lub flądry (ok. 700g)

1 cytryna, pokrojona w plasterki

 

Wymieszać w misce nieco kopru z jogurtem, sokiem z cytryny, szczypiorkiem, solą i pieprzem.

Przykryć sos i wstawić na 2 godziny do lodówki.

Rozgrzać olej na patelni. Podsmażyć seler naciowy i cebulę. Zdjąć z ognia.Dodać grzaneczki, wywar, jajka i resztę kopru. Nałożyć nadzienie na filety i zrolować je.

Przełożyć do nasmarowanego naczynia żaroodpornego. Przykryć roladki plasterkami cytryny.

Piec 30-35 minut w temperaturze 180 C, aż ryba,  nakłuwana widelcem,  będzie sie dzieliła na części. Podawać z sosem.

Złociste filety z suma.

3 jajka

90g mąki

90g kaszki kukurydzianej

1 łyżeczka suszonego czosnku

1/2 łyżeczki soli

1/2 łyżeczki pieprzu

5 filetów z suma (po 170g każdy)

olej do smażenia

1) Ubić jajka w misce. Wymieszać mąkę z kaszką kukurydzianą, czosnkiem, solą i pieprzem w innej misce. Obtoczyć filety w jajku i w kaszce.

2) Wlać olej na patelnię. Smazyć rybę po 3-4 minuty z każdej strony.

5 porcji

przygotowanie 20 min.

jak panierować ryby

Wymieszać suche składniki na talerzu. Na innym talerzu roztrzepać jajka z mlekiem lub innym płynem.

Zanurzyć rybę w jajku i delikatnie obtoczyć w suchej mieszance. Smażyć lub piec zgodnie z przepisem.

---

www.mishadesign-misiek.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Indyk – obowiązkowa potrawa w Święto Dziękczynienia

Autorem artykułu jest Kamil Bożydar

Każdego roku w ostatni czwartek listopada całe rodziny amerykańskie wspólnie siadają do stołu by przy posiłku, na który składa się pieczony indyk z żurawiną oraz ziemniakami uczcić Święto Dziękczynienia.

To dzień, traktowany jako święto narodowe, który symbolizuje ucztę pierwszych emigrantów z kontynentu europejskiego z rdzennymi Indianami. Choć Kongres w specjalnej rezolucji dopiero w latach czterdziestych ubiegłego wieku uznał Święto Dziękczynienia jako święto narodowe to jego obchody sięgają do siedemnastego wieku, czyli czasów kiedy pierwsi koloniści przybyli na kontynent Ameryki Północnej. Sroga zima jaka przywitała kolonistów przybyłych ze Starego Kontynentu zdziesiątkowała prawie pięćdziesiąt procent osadników. Dla uczczenia pierwszych obfitych plonów, koloniści przygotowali ucztę razem z rdzennym plemieniem Wampanoagów, które pomogło przetrwać im pierwszy trudny rok na nieznanym terenie.

Uroczystości trwały trzy tygodnie, podczas których osadnicy razem z Indianami wypoczywali i oddawali wspólnej zabawie. Dla większości rodzin amerykańskich Święto Dziękczynienia należy do najważniejszych wydarzeń i by móc wspólnie przeżyć je ze swoją rodziną przyjeżdżają do domów nawet z najbardziej oddalonych miejsc. Rodzinny obiad, podczas którego główne danie stanowi indyk jest tradycyjną formą okazania wdzięczności za zebrane w ciągu roku płody oraz dobro ludzkich serc. Święto Dziękczynienia pomimo tego, że ma korzenie religijne obchodzone jest przez wszystkich mieszkańców nie tylko Stanów Zjednoczonych Ameryki ale również Kanady bez względu na ich wyznanie. Jak podają analitycy tego dnia na stoły trafia około czterdzieści sześć milionów indyków.

Ostatni czwartek listopada rozpoczyna długi weekend, podczas którego zamknięte są nawet szkoły i uniwersytety. Święto Dziękczynienia rozpoczyna również znany przez wszystkich Amerykanów sezon zakupowy. Od piątku nazywanym Black Friday po czwartkowym obiedzie, sklepy oferują promocyjne ceny zachęcając w ten sposób do dużych zakupów.

---

Chętnych wiedzy o jedzeniu, zapraszam do bloga: http://ciekawesmaki.pl/ gdzie opróćz przepisów znajdziecie historie potraw

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kuchnia polska w nowym wydaniu

Autorem artykułu jest Irena Zobniów

Tradycyjne potrawy występują w kuchniach niemal wszystkich krajów. Często coś, co dla nas wydawać by się mogło „niezjadliwe”, dla innych kultur jest największym rarytasem kulinarnym.

Współcześnie tradycje kuchni narodowych powoli zaczynają się przenikać. Związane jest to przede wszystkim z migracją ludności, która przenosi swoje przyzwyczajenia do nowego miejsca, a także rozpowszechnieniem się programów telewizyjnych o tematyce kulinarnej, a także internetowych serwisów prezentujących przepisy kulinarne z całego świata.

 Obecnie bigos coraz rzadziej króluje na polskim stole ustępując miejsca takim potrawom, jak węgierskie leczo, czy halaszle  (węgierska zupa rybna) .

 Coraz częściej też codziennym obiadem dla całej rodziny staje się pizza, która przygotowana w domowych warunkach jest równie smaczna, a nawet smaczniejsza niż ta podawana we Włoszech.

Od wielu lat w Polsce coraz częściej ziemniaki zastępuje się makaronami, które również są domeną kuchni włoskiej. Najpopularniejszym daniem zapożyczonym z Włoch jest spaghetti, czyli makaron o długich nitkach s sosem mięsno-pomidorowym i bazylią.  Spaghetti lubią zarówno dorośli, jak i dzieci, a zaletą tego posiłku jest dosyć proste i szybkie przygotowanie, zwłaszcza, iż na rynku można kupić gotowe sosy pomidorowe.

Wspominając o przepisach kulinarnych inspirowanych kuchnią włoską nie sposób pominąć potrawy zwanej lasagne (lazania).  Jest to danie składające się z prostokątnych płatów makaronu o nazwie lasagne przekładanego farszem pomidorowo-mięsnym z serem.

 Nie obce na polskim stole jest również włoskie risotto, czyli potrawa na bazie ryżu, która przechodzi wiele modyfikacji, dzięki czemu stanowi doskonałą bazę do kulinarnych eksperymentów. Może być przygotowywana z kurczakiem, owocami morza, czy w wersji bezmięsnej.

Warto jednak wspomnieć o nieco innym rodzaju zapożyczeń kulinarnych z innych kultur, a  mianowicie o tzw. Daniach typu Fast-food.  Jednym z nich są hamburgery, czyli mówiąc najprościej kanapki na ciepło z kotletem, stekiem, serem żółtym i warzywnymi dodatkami w specjalnej bułce pszennej. Potrawa ta cieszy się dużą popularnością głównie za zasługą wszechobecnych barów szybkiej obsługi, w których można szybko zaspokoić głód.

 Z kuchni meksykańskiej zaczerpnęliśmy pomysł danie o nazwie tortilla. Jest to cienki naleśnik przygotowany z mąki kukurydzianej lub pszennej, w który zawija się różnego rodzaju dodatki mięsno-warzywne. Tortilla hiszpańska ma postać grubego omletu (tortilla hiszpańska). Tortilla  świetnie nadaje się jako przekąska między posiłkami, ale również jako danie główne.

 Choć coraz więcej potraw spożywanych na co dzień w Polsce pochodzi z innych krajów, warto jednak podtrzymywać polską tradycję i jak najczęściej podawać w swoich domach polskie dania, jak ziemniaki z kotletem i surówką, zrazy z kluskami, czy żurek.

 

---

Irena Zobniów
irena.zobniow.com

Marketing internetowy

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl